I kto to wszystko poszkliwi?

Jedna duża, dwie małe i sześć średnich misek, a na dodatek olbrzymi talerz.. Przydałby się ktoś do szkliwienia, jako że sama nie lubię tego robić. Prawdopodobnie nie lubię, bo i nie umiem. A nie umiem, ponieważ nie mam możliwości się nauczyć (winny musi być - w tym przypadku dyrektor domu kultury). Wyobraźcie sobie zawiesinę gęstości śmietany, która w okamgnieniu osiada na ściankach szorstkiej gliny. Żeby wyszło gładko trzeba czerep polewać albo natryskiwać. A jak to zrobić, jeśli na pracowni nie ma nawet małego kątka, gdzie można by się tak pobawić? Wszystko szkliwię więc we własnej wannie, o zgrozo! Kolejny problem polega na tym, że szkliwo jest w większości przypadków mocno trujące i wypadałoby używać maski i rękawiczek. Jest zawiesiną, która sedymentuje i aby ją z powrotem rozmieszać, potrzeba sporo siły i uporu. A na dodatek - szkliwo jest dużo droższe od śmietany ;)

To jak? Gdzie ci ochotnicy?

 

Miseczki powstały z formy ze zwykłych plastikowych misek kupionych w supermarkecie. Od zewnątrz są pionowo podrapane. Efekt jest niewspółmiernie piękny do pracy jaką trzeba przy tym wykonać. Polecam początkującym! Już raz taki komplet mi się sprawdził, powędrował do koleżanki jako prezent ślubny. A że sezon ślubny tuż tuż, warto mieć coś w zanadrzu.

Zakładka i powrót do pracy

Wszystko (no prawie wszystko) co robię ma być użytkowe. Wyczytałam gdzieś nawet, że "natura praktyczna" cechuje osoby noszące moje imię. Nie jestem przesądna, ale coś w tym jest. W każdym razie, użytkowa jest zakładka origami. Robi się ją błyskawicznie, a potrzebny jest jedynie papierowy kwadrat (podejrzewam, że materiałowa zakładka też by wyszła).

Kwadrat składamy na pół po przekątnej (dobrze jest złożyć też wzdłuż drugiej przekątnej, aby uzyskać pomocniczą linię):

Następnie składamy boczne "skrzydełka" tak, by ich wierzchołki stykały się z wierzchołkiem trójkąta:

 "Skrzydełka" składamy następnie w dół na pół:

Górny trójkąt również składamy w dół:

I po drugiej stronie to samo:

Następnie odginamy wszystko do góry i "otwieramy":

Po czym obydwa trójkąty i "skrzydełka" wkładamy do środka:

I gotowe. Mam nadzieję, że opis jest zrozumiały. Jeśli nie, to zapraszam tu. Efekt finalny jest taki sam, choć etapy trochę inne. 

*

Urlop macierzyński się skończył i trzeba iść do pracy. Nikt, kto nie był w tej samej sytuacji, nie zrozumie chandry jaka mnie ogarnia. A poza tym nerwy.. że wszystko zapomniałam, że nie ma mnie przy Dzidziusi, że trzeba będzie wrócić do ludzi i nierzadko się z nimi użerać.. Cóż, zobaczymy jak to będzie. Na razie pół etatu. A w razie czego jakie to szczęście, że pracodawca ma obowiązek udzielić urlopu wychowawczego na żądanie pracownicy! 

Na poprawę humoru zaparzę herbatę z truskawkami. Ktoś chętny?

Dziobak

 Czy ktoś widział Dziub Dziuba? Jak wygląda Dziub Dziub?

 

Może tak?

 

 

Nie wiadomo. W każdym razie powstał dziobak. Jak wprawne oko zauważy, wypalany na raku. Jest pusty w środku i w zasadzie do niczego nie służy. Jedynie do stania i "ładniewyglądania". Na razie zajmuje miejsce na parapecie, póki nie znajdę dla niego jakiegoś godnego miejsca albo nowego właściciela. Dzidziusia jeszcze malutka, nawet nie zwróciłaby uwagi na maminy wytwór :( Noo i może lepiej, żeby nie strąciła sobie tego na głowę. Pusty w środku, ale i tak ciężki jak glina ;)

"dla konesera"

 

Uroda raczej dla konesera, jak to kiedyś powiedziała Kayah ;) Inspiracją były jeżowce. Ot takie fikuśne pudełko z czasów wczesnostudenckich. Wypalane w piecu raku, opryskane cieniusieńką warstwą szkliwa, dlatego jest czarne i lśniące. 

 *

I co ja mam ulepić? Idę dziś na zajęcia i nie mam zupełnie pomysłu :/ 

Właśnie oglądam na tvp2 film dokumentalny o Japonii. Może w nim znajdę jakąś inspirację...

*
A propos Japonii, postaram się któregoś razu zrobić tutorial banalnej zakładki do książek origami :)

*

Miłego dnia!

Ojojoj, Dzidziusia płacze..

Pieczona papryka..

..a właściwie wędzona :) Pusta w środku, wypalana na raku. Jej lepienie a później wypalanie wymagało trochę gimnastyki, szczególnie dla takiego amatora jak ja. Ale opłacało się nad tym popracować. Można nawet powiedzieć, że zwalidowałam metodę lepienia takich papryk, gdyż w niedługim czasie powstały jeszcze dwie duże i trzy małe.. i nawet para kolczyków (też pustych w środku, żeby się ucho nie urwało!). 
Z niewielu rzeczy jestem tak zadowolona jak właśnie z tej papryki, a  bywam niezmiernie krytyczna ^^ Ten konkretny egzemplarz zajmuje honorowe miejsce na telewizorze i dodaje pikanterii wnętrzu.

Szycie

Na początku chciałabym pozdrowić i podziękować za pierwszy komentarz i pierwszą obserwację :)

 

  

Nowiutka maszyna. Ponieważ babcina już dawno wysiadła, powzięłyśmy decyzję o kupnie nowej. Ma być trwała, dobra (a co znaczy "dobra"?), ale przede wszystkim prosta. Długo czytałam fora maszynowe, miałam mętlik w głowie, w końcu padło na tą. Zobaczymy co będzie, gwarancja trzyletnia ;)
 

Niestety na zajęciach techniki w szkole podstawowej nie nauczono mnie nawet podstaw szycia na maszynie (w ręku również), toteż bez babcinej pomocy nie udałoby mi się maszyny nawet uruchomić. Po wielu perypetiach maszynowych i zdrowotnych (na mój dom padła zaraza), udało się uszyć PIERWSZĄ rzecz, pierwszą zabawkę dla mojej małej Dzidziusi. Jeszcze wiele prób i błędów przede mną, ale mam duże ambicje i jestem zdeterminowana. Bo kto powiedział, że nie uda mi się uszyć Tildy albo takich filcowych zwierzątek?

Talerz raku

Liczi, po 5zł w Carrefourze ^-^ Nie mogłam przejść obok nich obojętnie, więc od razu wzięłam 2kg :) Dla liczi, pomarańczy i mandarynek lubię zimę. Osładzają ciemne zimowe wieczory, szczególnie te pluchowe, deszczowo-śniegowe, mokre i nijakie. Takie jak dziś. Przeraziłam się, bo wokół domu wody jest po kolana. Nie ma nawet jak iść na spacer, bo zanim doszłabym do chodnika, ugrzęzłabym po pachy z wózkiem dziecięcym. Przerażające!

Z niewielu rzeczy jestem tak zadowolona jak właśnie z tego talerza. I nie mam na myśli "przypadkowości" raku, ale formę. Już drugi raz nie udało mi się zrobić takiego talerza. A krakle.. chyba właśnie takie najbardziej mi się podobają. 

Doniczkowo

 

Długo myślałam jak ozdobić te doniczki. Zupełnie przypadkiem wyszła mi ciekawa forma, potem okazało się, że kwiatki naprawdę nieźle wyglądają. Mały eksperyment ze szkliwami i oto są. Są ich dwie sztuki. W jednej rosną 3 hiacynty, które pod ciężarem swoich kwiatostanów wyginają się do pozycji horyzontalnej. W drugiej - większej, rośnie Bromelia.